Η προκήρυξη, βέβαια, αποκαλύπτει και ένα παράδοξο: την προσαρμογή του περιφερειακού σχεδιασμού στις νέες κατευθύνσεις ενός εθνικού σχεδιασμού… που όμως δεν έχει ακόμα αναθεωρηθεί. Πάντως, σύμφωνα με όσα έχουν εξαγγελθεί, ο νέος εθνικός σχεδιασμός θα δίνει τη δυνατότητα μεγαλύτερης συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα σε όλα τα στάδια της διαχείρισης απορριμμάτων, ενώ θα επιτρέπει την κατασκευή εργοστασίων καύσης για παραγωγή ενέργειας.

Δύο είναι τα βασικά θέματα που προκύπτουν. Το πρώτο είναι οι ποσοτικοί στόχοι που θα τεθούν. Ο σχεδιασμός, που εγκρίθηκε στο τέλος του 2016, προβλέπει μέχρι το 2020 να γίνεται χωριστή συλλογή του 40% των βιοαποδομήσιμων, ανακύκλωση του 60% και μείωση της ταφής στο 35%, στόχος που προφανώς εξακολούθησε να απέχει δραματικά από την πραγματικότητα (ταφή στη Φυλή στο 85%, κομποστοποίηση κάτω από 5%). Το δεύτερο είναι αν ο σχεδιασμός θα περιλαμβάνει χωροθετήσεις για τις απαραίτητες υποδομές. Ισως η σημαντικότερη αποτυχία του ισχύοντος σχεδιασμού ήταν ότι παρέκαμψε την «καυτή πατάτα», αναβάλλοντας συνέχεια την επιλογή χώρου ΧΥΤΥ (ανατέθηκε μια μελέτη διερεύνησης της καταλληλότητας των λατομείων, τα αποτελέσματα της οποίας δεν υιοθετήθηκαν), αλλά και των περισσότερων μονάδων επεξεργασίας απορριμμάτων, που περιγράφονται μόνο σε επίπεδο περιφερειακής ενότητας (λ.χ. βόρειος τομέας, νότιος τομέας).

Να σημειωθεί ότι το ζήτημα των χωροθετήσεων είχε «λυθεί» το 2003 μέσω νόμου, με το (τότε) ΥΠΕΧΩΔΕ να αναλαμβάνει για λογαριασμό της Αυτοδιοίκησης την επιλογή των χώρων για ΧΥΤΑ (και τη γνωστή κατάληξη για την περίπτωση της Κερατέας), επιλογή που δεν έχει έκτοτε επαναληφθεί.

Πάντως, πηγές του υπουργείου Περιβάλλοντος επεσήμαιναν ότι η Περιφέρεια Αττικής δεν έχει ακόμα καταθέσει προς έγκριση τις προτάσεις της –ο περιφερειάρχης κ. Γιώργος Πατούλης πρόσφατα εξήγγειλλε ότι μέσα στην άνοιξη θα προκηρυχθεί η κατασκευή μέσω σύμπραξης με ιδιώτες (ΣΔΙΤ) των μονάδων επεξεργασίας απορριμμάτων στον Πειραιά και στον κεντρικό τομέα της Αθήνας, που προβλέπονται από τον σημερινό σχεδιασμό, καθώς και της (πολύ μικρής δυναμικότητας πλέον) μονάδας στο Γραμματικό, ως δημόσιο έργο.